پسرک مو ابریشمی

سلام! سلام به خودم! چون اینجا خواننده ی دیگه ای نداره واقعا. به آخرین پست نگاه کردم مربوط به بیش از نه ماه پیشه! برای من که مدتها وبلاگ نوشتم و نوشتن هم برام جنبه آرامش داره هم واقعا میدونم که چقدررر بعدها این نوشته ها خصوصا که در مورد خاطرات و وقایع باشند، جذاب میشه، خیلی ناجوره که ننوشتم اینجا. درگیری خونه زندگی و اینا که بهانه ست. اگر بخوای می شه. ولی خب من توی اون وبلاگ هم می نوشتم و خیلی پایبند به اینجا نبودم. حالا که پستهای این وبلاگ رو می خونم می بینم جنسشون فرق داره. واقعا دوست داشتنی هستند برام... آدمیزاد حتی از حرکات و سکنات بچه خودش هم یادش می ره... به لطف این نوشته ها خیلی چیزا یادم اومد و لبخند به لبم نشست... شاید بعدها اینم برا...